Mówi MaXyM/Pic Saint Loup:

"Nie mam się czym pochwalić. Zwykle wszyscy mówili: ale zajebisty kawałek, na niego głosuję. Albo: Kogo to jest, kogo? Swietny. A potem się okazywało, że nawet w pierwszej piątce mnie nie ma. Oczywiście w sprawozdaniu z party w jakimś czasopiśmie pojawiał się tekst: "Mnie osobiście najbardziej się podobał kawałek MaXyMa, był najlepszy technicznie" etc. Ale i tak najwyższe miejsce, jakie zdobyłem na party, to piąte za Memorable (chyba IO4 albo Xenium)."

Mówi Protas/Nah-Kolor:

"Ładnych parę lat temu, jak jeszcze chodziłem do podstawówki, wpadło mi w ręcę kilka dyskietek z modułami. Zawsze coś mnie pchało do muzykowania i bardzo mnie wciągnęła zabawa pod tytułem "jak stracić pół dnia przy Protracku". (śmiech) Ile czasu minęło, zanim udało mi się załatwić Protrackera i kolekcję kilkunastu dyskietek z modułkami... I tak byłem z siebie dumny, że mam tego stuffu więcej niż okoliczni piraci. (śmiech) Pierwszy "moduł", jaki udało mi się stworzyć, to konwersja starego (wtedy wcale nie był taki stary, heh) mod.yeah; takiego oldschoolowego techno. Całe 6 patternów w tempie vblank 125. Niezbyt mi pasowało, ale nie wiedziałem jak je zmienić... Tiaaa. Niedługo później powstał kolejny utworek, i kolejny.. Kurczę, żałuję że już żadnego z nich nie mam (albo padła dyskietka, albo gdzieś zginęła). Któregoś dnia (o ile mnie pamięć nie myli, było to pod koniec 1994 roku) przyszedł do mnie kolega, aby mu nagrać ze trzy dyskietki z modułami. Przy okazji dostał te moje wypociny (w mod-info były tylko dziwne nazwy sampli. Dopiero później zacząłem w tym miejscu wypisywać swoje imię, nazwisko i inne pierdoły, nie wiem po jaką cholerę, pewnie dlatego, że tak widziałem w innych modkach. (śmiech) ile miałem później radochy jak usłyszałem: "Przyjdę jeszcze któregoś dnia po moduły, fajne są te, co mi wczoraj nagrałeś". Gościu wymienił jeszcze kilka tytułów... Kurczę, był wśród nich jeden mój, ale fajowo! Hehehe... Dawno to było, ale miło sobie powspominać stare dobre czasy."

Mówi Darry Dooman/Defeat Group:

"Ja raczej dużego grona słuchaczy nie miałem, ale... chyba jedna osoba siedziała i trochę była zszokowana, że to ja zrobiłem, inna przyszła i walnęła, że to jakieś do dupy, bo nie śpiewają. Ogólnie było nieźle jak na ten czas, ale teraz raczej nie puściłbym tego nikomu".

Mówi Revisq/ex. Pic Saint Loup:

"To faktycznie śmieszna historyjka, bo akurat chronologicznie pierwszą recenzję usłyszałem dopiero po 3 latach scenowej egzystencji... Ktoś opisał mój pierwszy moduł, który wystawiłem na pierwszym party, na którym byłem, czyli Intel Outside 2. Niejaki Irek. P stwierdził, że podobno wyrypałem motywy/sample gitarowe z jakiegoś pieprzonego modułu Skorupy (Scorpik :P). Śmiech i zażenowanie mnie ogarnęło, no ale cóż... Usłyszałem to w momencie, kiedy byłem już obcykany w scenowych klimatach. Wiedziałem już, jakie to wszystko drętwe jest i tak dalej. Choć przyznaję, że gdybym przeczytał tę recenzję zaraz po tym party, to bym się zdołował. I myślę też, że jakoś by się to odbiło na mojej dalszej twórczości".

Mówi JazzCat/Pic Saint Loup:

"To było na początku 1992 roku. Chmiel (późniejszy członek m.in. Illusion, FCI) i Carlo (też FCI) szykowali jakiś dosowy lamerski slideshow i potrzebowali muzyki. Nie wiem, co im odpierdoliło, że zwróćili się do mnie. Chyba kiedyś jak jeden z nich był u mnie, na monitorze świecił się Startrekker. Chmiel przyniósł mi po prostu dysk z modułami i powiedział, że tu znajdę sample. A ja byłem jeszcze wtedy taki zielony! Miałem od jakiegoś czasu Amigę, ale o wiele bardziej interesował mnie asembler, bo tym zajmowałem się na komciu. No ale trudno. Usiadłem do klawiatury, pytając wcześniej Slayera, jak wgrać moduł (!), i zacząłem tworzyć Dzieło Wielkie. Wolno mi to szło, bo nie znałem praktycznie żadnych opcji trackera, nie mówiąc już o komendach. Wpisywałem po prostu gołe nuty, a każdy następny pattern zaczynałem od zera, bo nie miałem pojęcia, że można skopiować poprzedni! Uff, komponowałem chyba z trzy dni. Pamiętam, jak skończyłem, pomyślałem że jak Carlo i Chmiel skrytykują moją ciężką pracę, to już więcej nic nie zrobię. Dałem im dyskietkę z modułem, a następnego dnia w szkole mieli wydać werdykt. Pierwszego spotkałem Carla.

- Jest średni - powiedział.

Średni!, pomyślałem. Średni! To ja tu siedzę trzy dni nad klawiaturą, haruję jak wół, mozolnie wciskam nuty w patterny, męczę się, a ten ignorant mi powie, że średnie! Kurwa!

Na szczęście chwilę potem spotkałem na korytarzu Chmiela. Byłem pewien, że jeśli nawet nie będzie zachwycony, to i tak powie coś milszego od Carla. Myliłem się.

- Wiesz - powiedział - ten moduł jest do dupy!

I tak właśnie zostałem muzykiem.

Hipnotyzował i spisywał:

JazzCat/Pic Saint Loup
[Taboo Staw]

Artykuł pochodzi diskmagu Taboo #2