Miejsce pierwsze: "Trance-probe 2009", State/Veezya.

Niewiele złego można powiedzieć o tym module. Ale też niewiele dobrego. W ogóle niewiele można o nim powiedzieć. Ot, po prostu transik z klasycznym acidowym basem. Perkusja przypomina mi trochę bębny z utworu "Blue Monday" zespołu New Order, i jest bodaj najciekawszy element w całym "Trance-probe 2009". Dziwi mnie tylko jedna rzecz.

Otóż na marcowym kompakcie MA znajdują się wszystkie moduły nadesłane na konkurs muzyczny. Jest wśród nich także propozycja State'a (Konkurs_Muzyczny/Marcin_Bialobrzewski /mod.Iloozya_4ch) i jest to naprawdę ciekawy kawał muzy! Z soczystym klimatem i niesamowitym "deszczowym" feelingiem. Do "Trance-probe 2009" ma się jak onanizm do miłości. Co o tym myśleć? Chyba musimy zaczekać na kolejne kawałki tego obiecującego, choć nieobliczalnego muzyka.

Miejsce drugie: "alpha centauri", Skip/Potion.

Oto co pisze autor: "Mogę [...] powiedzieć, że ten utwór reprezentuje mój własny oryginalny styl, a jeśli ci on nie odpowiada, co mnie zbytnio nie zdziwi, bo moda na goa już minęła, w tym pojebanym kraju, gdzie lepiej jest się dzielić niż jednoczyć to twoja prywatna sprawa, sam podcinasz sobie skrzydła.".

Hmmm, własny styl... To jest coś, czego na scenie brakuje. I Ty, autorze, też niestety nie jesteś wyjątkiem. "Alpha centauri" to przykład standardowego aż do bólu goa. Mimo szczerych chęci nie dostrzegłem w nim nic własnego.

I to jest właśnie problem młodych muzyków. Są, tak jak na przykład Skip, dobrzy technicznie, z trackerem radzą sobie lepiej niż przyzwoicie, i wyraźnie czuć, że drzemie w nich spory potencjał, ale nie potrafią jeszcze umieścić w patternach siebie. Nie potrafią sprawić, żebyśmy słuchając ich modułu zakrzyknęli: "To na pewno Skip!". Ale to przyjdzie z czasem.

Skip pisze, że nie zdziwi się, jeśli jego numer komuś się nie spodoba, bo "moda na goa już minęła". Skip, naprawdę myślisz, że Twój utwór mógłby się komuś nie spodobać tylko dlatego, że moda na goa już minęła? Moda na goa minęłą, to prawda, ale moda na dobrą muzykę nie minie nigdy. Uważasz, że dobra muzyka to tylko to, co jest modne? Tak naprawdę przecież nie jest ważne, czy to rock czy goa, oldschool czy newschool. Muzyka jest albo dobra, albo zła.

Aha, o co chodzi z tym podcinaniem sobie skrzydeł?!

Miejsce trzecie: "ultrasonix", Protas/Mawi.

Od dłuższego czasu przysłuchuję się poczynaniom Protasa i robię to z coraz większą przyjemnością. Moduły Protasa dają się rozpoznać od pierwszego patternu. Uprawia on styl, który nazwałbym futurystycznym disco. Więcej! Myślę, że gdyby Kosmici chcieli sobie kiedyś urządzic na Ziemi potańcówkę (czytaj: wściekle pomachać czułkami), puściliby sobie właśnie muzykę Protasa.

"Ultrasonix" przywodzi na myśl house'owe remiksy z samego poczatku lat dziewiędziesiątych, jakie grało np. radio "Power FM". (Parę z nich mam chyba jeszcze na kasetach!) Zwraca uwagę niemalże hipnotyczna, mocno wyeksponowana perkusja i to, że Protas nie boi się używać SoundProbe, który niedługo stanie się dla muzyków tym, czym ImageFX jest dla grafików.

Wydaje mi się jednak, że brakuje w tej muzyce pierwiastka ludzkiego. Po kilkukrotnym przesłuchaniu zaczynamy tęsknić za czymś, co odwróciłoby uwagę od mechanicznego rytmu i syntetycznego basu. A można było temu przecież łatwo zaradzić, wplatając na przykład między beaty jakiś delikatny motyw melodyczny albo ludzki głos.

Czego by jednak nie mówić, "Ultrasonix" jest najciekawszym modułem w 4-channel compo. Reszta kompozycji jest bardzo przeciętna. Może za wyjątkiem modułu "Automa gravity" X-Balla. Jest w tym numerze jakaś drapieżność, jakiś nerw, choć miejscami "Automa" zbyt mocno przypomina moduł Mufflera z "My Kingdom". Autorowi doradzam więc to samo, co Skipowi - pracę nad własnym stylem. Bo i X-Ball, i Skip to kandydaci na dobrych muzyków.

JazzCat/Pic Saint Loup
[Taboo Staff]